سد پوستی ضد چین و چروک طبیعی

در طول سال های گذشته، پچ پچ های زیادی در اینستاگرام  درباره موانع پوستی وجود داشته است. مطمئناً با تأثیرگذاران زیبایی مواجه شده اید که در مورد ترمیم پوست یا  نگه داشتن پوست در بهترین حالت ممکن صحبت می کنند. حتماً روی برچسب مرطوب‌کننده‌ها یا در توضیحات آنها «سد پوست» را خوانده‌اید.

 

سد پوستی لحظه ای در دنیای مراقبت از پوست است، اما همیشه باید در هر روتین مراقبت از پوست اولویت داشته باشد. این یک کلمه بازاریابی نیست که شما را به خرید محصولات جدیدی مانند "زیبایی تمیز" یا یک ماده مرسوم مانند نیاسینامید وادار کند.

 

سد اپیدرمی بخش مهمی از ساختار پوست است ، بیرونی ترین لایه ای که از آن در برابر عوامل خارجی مانند آلودگی محافظت می کند و رطوبت طبیعی خود را حفظ می کند تا آن را هیدراته نگه دارد.

 

در اینجا چیزی است که باید در مورد سد پوست بدانید که در حال حاضر داغ ترین دو کلمه در مراقبت از پوست است:

 

سد پوستی چیست؟

 

پوست از چندین لایه تشکیل شده است که هر کدام عملکرد متفاوت و مهمی دارند.

 

سد پوستی لایه محافظ پوست است که به عنوان یک مانع در برابر عوامل استرس اکسیداتیو متعدد عمل می کند، تعادل هیدراتاسیون آن را تنظیم می کند، با پیشگیری و پاسخ به موجودات میکروبی مانند باکتری ها، ویروس ها و قارچ ها، از آن در برابر عوامل خارجی محافظت می کند. اثرات پرتوهای فرابنفش (UV) خورشید را کاهش می دهد. علاوه بر این، سد پوست از گردش سلولی و خاصیت ارتجاعی پوست پشتیبانی می کند و به طور خلاصه، ضد چروک طبیعی شما است.

 

سد پوستی در معرض خطر چگونه بر ظاهر پوست تأثیر می گذارد؟

 

مهمترین وظیفه سد پوستی حفظ آب و رطوبت است تا پوست هیدراته بماند. بنابراین اگر یک سد پوستی آسیب دیده دارید، ممکن است پوست صورت شما خشک، ترک خورده باشد، ممکن است احساس سفت، درد یا سوزش داشته باشید که با راحتی میتوانید پوست آسیب دیده را با کرم ترمیم کننده پوست درمان کنید.

 

اغلب اوقات، استفاده بیش از حد از محصولات خشن، به عنوان مثال، لایه بردارهای شیمیایی، می تواند منجر به ایجاد یک سد پوستی در معرض خطر شود. به طور کلی، مراقبت نادرست از پوست که شامل قرار گرفتن در معرض محرک ها یا آلرژن ها می شود، می تواند مانع پوستی شود.

 

لایه برداری بیش از حد، آسیب بیش از حد نور خورشید و بیماری های التهابی پوست مانند درماتیت تماسی، درماتیت آتوپیک، روزاسه و آکنه نیز می توانند مانع پوستی شوند.

 

چگونه بفهمیم که سد پوستی آسیب دیده است و چگونه آن را ترمیم کنیم؟

 

علائم ذکر شده در بالا نشانه هایی از یک سد پوستی آسیب دیده است، اما مهم است که در نظر داشته باشید که پوست هر فردی متفاوت است. بنابراین توصیه می شود به متخصص پوست مراجعه کنید تا تشخیص درست و سپس درمان انجام شود.

 

به طور کلی، بهتر است به محصولات ملایم و غیر تحریک کننده، از جمله پاک کننده، مرطوب کننده و محصولاتی با عنوان ترمیم کننده پوست روی بیاورید.

 

به دنبال مرطوب کننده هایی باشید که حاوی مواد غیر انسدادی (مانند لانولین، ژل نفتی) هستند تا رطوبت و مرطوب کننده ها (مانند گلیسیرین، اسید هیالورونیک) را کاهش دهند و هیدراتاسیون را افزایش دهند.

 

در مورد محصولات ترمیم کننده ، این فرمول ها معمولاً حاوی موادی هستند که قبلاً در سد پوستی یافت می شوند مانند سرامیدها و اسیدهای چرب ضروری. البته نیاسینامید و چندوظیفه بودن آن نیز به ترمیم کمک می کند.

 

چگونه از آسیب به سد پوستی جلوگیری کنیم؟

 

این کاملا ساده است: با پوست خود مهربان باشید.

 

از لایه برداری بیش از حد یا استفاده بیش از حد از محصولات خودداری کنید و در صورت شک، آنها را با یک متخصص پوست دارای مجوز بورد مدیریت کنید.

 

 

 

لایه برداری یک زخم سطحی  پوست است که در آن لایه های کم و بیش گسترده اپیدرمی در نتیجه لایه برداری، مالش یا ضربه به سطوح ناهموار خارج می شود  .

 

دفعات: علل

زخم در اثر مالش یا خراش روی دیوارها یا اجسام ناهموار ایجاد می شوند. حتی کشیدن اجسام کوتاه نیز می تواند باعث ایجاد زخم در پوست شود. ورزشکاران  و کودکان گروه هایی هستند که بیشتر در معرض خطر افتادن و در نتیجه در معرض زخم هستند .

 

تخلیه: علائم

زخم می تواند درد ایجاد کند که شدت آن به میزان آسیب بستگی دارد. سایر علائم مرتبط با خراش ها عبارتند از:  ادم ، احساس گرمای محدود و  خونریزی .

 

تراوشات: درمان

زخم های سبک نیاز به مراقبت خاصی ندارند. موارد گسترده تر نیاز به تمیز کردن دقیق زخم دارند و پس از برداشتن هر جسم خارجی که ممکن است در کمین خراشیده شده باشد، اقدام به ضد عفونی کردن ناحیه کنید. در صورت لزوم از مواد مسکن استفاده کنید و ان را بانداژ کنید.

 

تعریف Excoriation

Excoriation و یا لایه برداری چیست؟

لایه برداری به عنوان هر زخم سطحی پوست تعریف می شود   : ما در مورد برداشتن لایه های کم و بیش گسترده اپیدرمی صحبت می کنیم، نوعی لایه برداری که در اثر برآمدگی، مالش یا خراشیدن روی سطوح ناهموار ایجاد می شود.

 

بریدگی ها فقط بر روی  لایه اپیدرم تاثیر می گذارند ، بنابراین مشکلات یا عوارض خاصی (به جز ضایعات به ویژه گسترده) ایجاد نمی کنند. ضایعه ای که از لایه پاپیلاری پوست (درم، زیر اپیدرم ) فراتر می رود، نمی تواند  به درستی  یک لایه برداری در نظر گرفته شود. با این حال، حتی این آسیب های جزئی نیز می تواند باعث خونریزی شود. علاوه بر این، چراهای گسترده تر می توانند بافت اسکار را تشکیل دهند .

هر موجود زنده ای یک هدف احتمالی برای آزار و اذیت است. با این حال، قابل درک است که کودکان و ورزشکاران بیشتر در معرض خطر هستند.

به عقیده برخی از نویسندگان، اصطلاحات «خراشیدن» و «سایش» مترادف هستند. با این حال، برخی دیگر معتقدند که تفاوت قابل توجهی بین این دو آسیب  وجود دارد  : ساییدگی ها کمی جدی تر از چرا هستند.

اما چگونه می توان به اکسکوراسیون رسید؟ علائم چیست؟ چگونه می توان آنها را درمان کرد؟ در خلال بحث، سعی خواهیم کرد این سوالات را روشن کنیم.

 

علل تخلیه چیست؟

متداول‌ترین خراش‌ها عبارت است از مالش یا خراش پوست بر روی دیوارهای پوست، اصطکاک ایجاد شده در اثر تماس بین پوست و سطح می‌تواند به بافت خارجی اپیدرم آسیب برساند، بنابراین باعث ایجاد خراش بیشتر یا بیشتر می‌شود. خونریزی کمتر

علاقه مندان به ورزش بیشتر در معرض چرا هستند، زیرا به طور مداوم در معرض خطر سقوط یا حوادث ورزشی هستند.

بریدگی ها همچنین بیانی از کشیدن اجسام صلب روی پوست هستند که به صورت مماس بر سطح پوست می لغزند.

 

علائم و نشانه ها

چگونه خود را نشان می دهند؟

اکسکوریشن ها منجر به ضایعات با ماهیت بالینی متوسطی می شود. در واقع به یاد می آوریم که برداشتن به معنای دقیق فقط لایه سطحی اپیدرم را شامل می شود.

 

غیرمعمول نیست که اکسکوراسیون ها با  هماتوم هایی با اندازه های مختلف مانند اکیموز ،  پورپورا  یا  پتشی همراه باشد .

 

صدمات مشابه باعث درد می شود که شدت آن به  ضربه  وارد شده بستگی دارد. درد اغلب با ادم (تورم) و درک گرما/تنش مستقیماً در محل آسیب دیده همراه است.

 

طبقه بندی

بسته به شدت آسیب وارد شده، می توان اکسکوراسیون ها را بر اساس درجه طبقه بندی کرد:

 

بریدگی درجه اول : ضایعه فقط لایه اپیدرمی را درگیر می کند. در این مورد، اکسکوراسیون سبک است، تا جایی که  درم را درگیر نمی کند: بنابراین خونریزی وجود ندارد  ، بلکه فقط یک  اگزودای  سرمی - لنفاوی است . این چراهای خفیف با تشکیل اسکار زرد رنگ  (پوسته) مشخص می شود که چند روز پس از آسیب جدا می شود.

بریدگی درجه دوم : ضایعه کمی فراتر از اپیدرم گسترش می یابد و  درم را نیز درگیر می کند . در این مورد، تخلیه اغلب خونی است و با تشکیل یک اسکار سرم خون قهوه ای مشخص می شود که پس از 5-7 روز خشک می شود. جدا شدن دلمه، بافتی با رنگ کمی متفاوت از پوست سالم به جا می گذارد.

بریدگی های درجه سوم:  آسیب به حدی است که بافت زیر جلدی (هیپودرم) را درگیر می کند. در این مورد، صحبت از برداشت صحیح نادرست است: ضایعه معنای آسیب شناختی مهم تری به خود می گیرد و مفهوم  حذف را به خود می گیرد .

شکل و اندازه

نمی توان شکل و اندازه استاندارد چرا را توصیف کرد، زیرا هر ضایعه منحصر به فرد است. به طور کلی، چراها شکل نامنظمی دارند، حتی اگر در برخی مواقع ویژگی های بدن بلانت را به خوبی بازتولید کنند (چریدن های تصویری).

 

برداشت: درمان

زخم های کوچک و ساییدگی های جزئی به راحتی قابل حل هستند. آنها را می توان در خانه درمان کرد، بنابراین نیازی به مراجعه به اورژانس نیست. از سوی دیگر، زخم های عمیق نیاز به نظارت پزشکی و دارو دارند. به طور کلی، خراش‌ها ارزش بالینی کمی دارند، زیرا  استرداد یکپارچه نسبتاً سریع است.

 

چه باید کرد

در صورت تجاوز چگونه باید رفتار کنیم؟

قبل از هر چیز باید نسبت به شستشو و تمیز کردن دقیق محل آسیب دیده اقدام کرد. پس از آن، توصیه می شود که چرا با  مواد ضد عفونی کننده  خاص ضد عفونی شود، و توجه ویژه ای به برداشتن خراش ها یا اجسام خارجی که در زخم نشسته اند، شود. استفاده از گاز استریل برای از بین بردن اجسام خارجی در زخم توصیه می شود.

 

قبل از دست زدن به چرا، توصیه می شود  دست های خود را به خوبی  با آب و صابون بشویید تا یک ضایعه ساده به عنوان دروازه ورود عوامل بیماری زا عمل نکند.

 

در صورت خونریزی،  پراکسید هیدروژن را مستقیماً روی زخم بمالید . پس از خارج کردن هر گونه اجسام خارجی، چرا را با باندهای استریل پانسمان کنید. بانداژ باید یک یا چند بار در طول روز بسته به شدت آسیب تعویض شود. اگر ضایعه خیلی خفیف است، بانداژ لازم نیست: قرار دادن ضایعه در معرض هوا باعث  بهبودی می شود . برای پیشگیری از عفونت ، استفاده از  آنتی بیوتیک  (مثلاً  باسیتراسین ) به طور مستقیم بر روی محل تخلیه توصیه می شود.

 

توجه ویژه ای باید به دفع بیمارانی که  واکسیناسیون کزاز انجام نداده اند شود . کزاز یک  بیماری عفونی  غیر  واگیر و بالقوه کشنده است که به دنبال ورود  کلستریدیوم تتانی به پوست ایجاد می شود.

 

در صورت درد متوسط، استفاده از  مسکن های موضعی  (مانند  لیدوکائین  یا  بنزوکائین ) توصیه می شود. برای تسکین درد شدید، داروهای ضد التهابی / مسکن های خوراکی توصیه می شود  .

 

استفاده از  پمادها، ژل‌ها، اسپری‌ها یا گازهای آغشته به اسید هیالورونیک  می‌تواند ترمیم و بازسازی پوست را تسریع کند و بهبودی را تسریع کند.

 

توصیه می شود برای جلوگیری از ایجاد هیپرپیگمانتاسیون دائمی، ساییدگی را در معرض  نور خورشید قرار ندهید.

 

همه چیز در مورد  مراقبت از پوست

سوختگی درجه اول، دوم یا سوم: چگونه پوست را بازسازی کنیم - در صورت سوختگی جزئی یا جزئی چه باید کرد؟

5 دقیقه مطالعه کنید

سوختگی چیست و شایع ترین علل آن کدامند

انواع اصلی سوختگی ها و ویژگی های آنها

نحوه درمان سوختگی: چه چیزی را روی پوست سوخته قرار دهیم

درمان سوختگی های درجه یک خفیف و سطحی: چگونه از پوست خود مراقبت کنید

نحوه ادامه مراقبت از پوست پس از سوختگی درجه اول

 بهترین راه برای مراقبت از پوست، البته جلوگیری از سوختگی است. اگر سوختگی های جدی تری نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند، سوختگی های جزئی و سطحی روی پوست بزرگسالان را می توان در خانه درمان کرد. در این مقاله تفاوت سوختگی‌های جزئی و سوختگی‌های شدیدتر را توضیح می‌دهیم و در مورد نحوه درمان انواع خفیف‌تر توصیه می‌کنیم.

 

سوختگی چیست و شایع ترین علل آن کدامند

 

سوختگی آسیبی است که در اثر قرار گرفتن پوست در معرض گرما ، شعله، اصطکاک شدید یا اشعه خورشید ایجاد می شود. شایع ترین علل سوختگی پوست عبارتند از:

 

سوختگی ناشی از تشعشع - شایع ترین آنها به دلیل قرار گرفتن بیش از حد در معرض خورشید است .

سوختگی حرارتی - سوختگی ناشی از اشیاء یا مایعات داغ (مانند مایعات داغ) یا آتش (از جمله کبریت و شعله های کوچک) است.

سوختگی ناشی از اصطکاک - معمولاً در اثر خراش یا تماس شدید با سطح سخت مانند جاده ها، فرش ها یا طناب ها ایجاد می شود.

سوختگی های الکتریکی - ناشی از منابع الکتریکی.

سوختگی های شیمیایی - ناشی از مواد شیمیایی صنعتی یا خانگی.

انواع اصلی سوختگی ها و ویژگی های آنها

 

انواع مختلف سوختگی های ایجاد شده بر اساس شدت بر اساس ضایعه ای که روی پوست یا در بافت زیرین ایجاد می شود طبقه بندی می شوند.

 

سوختگی درجه یک

سوختگی های درجه یک ، که به عنوان "سوختگی های سطحی" نیز شناخته می شوند، کم شدت ترین نوع هستند و فقط اپیدرم (یعنی بیرونی ترین لایه پوست) را درگیر می کنند. پوست دست نخورده باقی می ماند اما قرمز است (اگرچه با فشار دادن سفید می شود)، متورم و دردناک است.

 

سوختگی درجه دو

سوختگی های درجه دو که به عنوان "سوختگی با ضخامت جزئی" نیز شناخته می شوند، ضایعات پوستی هستند که فراتر از بیرونی ترین لایه پوست (اپیدرم) به داخل درم گسترش می یابند. تاول های قرمز رنگ روی پوست ظاهر می شود که ممکن است مایع ترشح کند و دردناک باشد.

 

سوختگی درجه سه

در نهایت، سوختگی‌های درجه سه شدیدترین انواع هستند و به عنوان سوختگی تمام ضخامت نیز شناخته می‌شوند، زیرا باعث آسیب به بافت و احتمالاً حتی استخوان زیر سطح پوست می‌شوند. آنها اغلب قهوه ای یا سیاه و خشک هستند و چون اعصاب نیز آسیب دیده اند، می توانند بدون درد باشند.

 

نحوه درمان سوختگی: چه چیزی را روی پوست سوخته قرار دهیم

 

درمان توصیه شده برای سوختگی بسته به نوع آن متفاوت است. در اینجا نحوه درمان سوختگی بر اساس شدت آنها آمده است:

 

سوختگی درجه یک : معمولاً می‌توان آن را در خانه درمان کرد، اما اگر سوختگی درجه یک ناحیه‌ای از پوست بزرگ‌تر از سه اینچ را درگیر کرده و روی صورت یا مفصل اصلی باشد، همچنان باید به پزشک مراجعه کنید.

سوختگی درجه دو : استفاده از کرم سوختگی مبتنی بر آنتی بیوتیک و پانسمان مکرر ممکن است لازم باشد. توصیه می شود در صورت پوشاندن ناحیه وسیع یا روی صورت با پزشک مشورت کنید.

سوختگی درجه سوم به دلیل سوختگی شیمیایی یا الکتریکی : بسته به شدت آسیب، باید با تماس با آمبولانس یا درخواست مراقبت فوری پزشکی، فوراً تحت مراقبت پزشکی قرار بگیرید .

 

درمان سوختگی های درجه یک خفیف و سطحی: چگونه از پوست خود مراقبت کنید

 

اولین گام در درمان سوختگی درجه یک این است که فوراً ناحیه آسیب دیده را در آب سرد غوطه ور کنید یا حداقل پنج دقیقه آن را زیر یک شیر آب باز نگه دارید.

 

سپس ضایعه پوستی قابل ارزیابی است:

 

اگر پوست شما قرمز و تحریک شده است، می توانید از کرم سوختگی یا پماد محافظ کننده استفاده کنید که به پوست شما مراقبت مورد نیاز را می دهد و به تسریع بازسازی اپیدرم کمک می کند. این پماد در فرمت ها و اندازه های مختلف موجود است تا همیشه آن را همراه خود داشته باشید و در صورت نیاز آن را در دسترس داشته باشید. برای درمان یک ناحیه کوچک، مقدار کمی از محصول کافی است.

در مورد آفتاب سوختگی خفیف، یک محصول تسکین دهنده پس از قرار گرفتن در معرض مانند لوسیون پس از آفتاب را روی ناحیه آسیب دیده بمالید.اما اگر پوست اطراف چشم شما آسیب سطحی دیده است ، به راحتی میتوانید با ماسک دور چشم آن را ترمیم کنید .

نحوه ادامه مراقبت از پوست پس از سوختگی درجه اول

 

هنگامی که سوختگی درجه یک کامل می شود، پوست آسیب دیده با سوختگی درجه یک معمولاً در عرض یک هفته خود به خود بهبود می یابد . با این حال، هیدراته نگه داشتن آفتاب سوختگی جزئی با یک محصول خاص به سرعت بخشیدن به روند بازسازی اپیدرم کمک می کند.

 

کرم سوختگی در واقع یک سد محافظ نیمه انسدادی روی پوست ایجاد می‌کند که به تعریق طبیعی آن کمک می‌کند و در عین حال اجازه می‌دهد تا به خوبی هیدراته شود. به عنوان مثال، گلیسیرین موجود در یک مرطوب کننده موثر است که آب را جذب می کند و به جلوگیری از خشک شدن پوست کمک می کند . عملکرد آن، همراه با پانتنول ، به تسریع بازسازی و ترمیم با تغذیه عمیق پوست کمک می کند. برخی از پمادها از نظر بالینی و پوستی آزمایش شده است تا اثر ترمیم کنندگی آن بر روی پوست تحریک شده تایید شود.

 

از سوی دیگر، در مورد سوختگی‌های درجه دو، کرم سوختگی تنها زمانی باید استفاده شود که فرآیند اپیتلیال‌سازی مجدد (یعنی فرآیند تشکیل بافت جدید پوست) به پایان برسد. پماد را نباید روی زخم های باز که تراوش یا خونریزی می کنند استفاده شود.

 

اگر در مورد وضعیت پوست سوخته و احتمال عفونت شک دارید، با پزشک مشورت کنید.